با وجود امیدواری‌هایی که به نتایج توافق موقت و آشکار شدن تدریجی مفاد آن به وجود آمده دیدگاه‌هایی هم وجود دارد که می‌گوید آتش‌بس سیاسی قادر به حل مشکلات اساسی ایران در روابط خارجی نیست

افزون بر دعوا بر سر «آرزوگرایی» و «سازشکاری»، مساله «ساده‌زیستی» و «انقلابی‌گری» موضوع مجادلات متعددی در روزهای گذشته قرار گرفت

سلطان عمان روز گذشته با دستار سفید پا به ایران گذاشت؛ شاید نشانه‌ای از این باشد که بن‌هیثم با دست پر به ایران آمده است

حملات سایبری به دستگاه‌ها و سامانه‌های حاکمیتی مانند آنچه آبان ماه 1400 اتفاق افتاد و سیستم توزیع بنزین ایران راه به هم ریخت از جنس سیاسی-امنیتی بوده و هست.

شمخانی که در ماه‌های اخیر نامش با مذاکرات موفق ایران و عربستان گره خورده بود، از دید برخی ناظران می‌توانست تبدیل به گزینه‌ای برای ورود به پرونده هسته‌ای شود اما سرنوشت او در «شعام» به شکل دیگری رقم خورد.

می‌توان شاهد تنازعی تمام عیار میان آمارهای دولت و دستگاه‌ها و جریانات رقیب و همچنین میان همه این‌ها با واقعیات کف جامعه بود که بر آشفتگی و عدم برآورد صحیح از اوضاع کشور دامن می‌زند

نگاهی به تقابل شکل‌گرفته درباره خالص‌سازی یادآور جنگ‌واژه‌هایی است که دو طرف طی سال‌های اخیر علیه یکدیگر به کار برده‌اند و برخی از آن‌ها از جمله «دولت چهار درصدی‌ها»، «حمله گازانبری»، «دیوارکشی در خیابان»، «حقوق‌های نجومی»، «املاک نجومی» و ... هنوز در منازعات به اقتضای مسائل و وقایع سیاسی تکرار می‌شود.

برخی این ریزش‌ها را عادی و ناشی از استراحت طبیعی بورس بعد از یک دوره رشد می‌دانند.

به رغم جمع شدن احتمالی این ماجرا در روزهای آینده، برای بسیاری افشاگری‌های مربوط به رانت خودرویی به مثابه یک گریپاژ سیاسی در دستگاه‌های حاکمیتی و رابطه میان آن‌ها با مردم آثار خود را برجای خواهد گذاشت.

در مقایسه با ناهار نخستی که رئیسی میهمان سوری‌ها بود و متن این سفر خبرساز شد، ناهار یا روز دوم تحت تاثیر حواشی قرار گرفت.