آمریکا بخش قابل توجهی از نیازهای نفتی خود را تولید می‌کند و واردات نفتی از خلیج فارس به تنها ۹٪ از کل نیاز واشنگتن محدود شده است. در مقابل، وابستگی چین به نفت خلیج فارس افزایش یافته و بیش از ۵۰٪ واردات نفتی پکن از این منطقه تامین می‌شود.

از یک سو واشنگتن تلاش می‌کند تا با تحریک تبلیغاتی و حمایت مالی در میان نخبگان و مقامات سیاسی کشور هدف میزان حامیان آمریکا را توسعه ‌داده و همچنین سازمان‌های ضد دولتی را در جامعه پرورش ‌دهد و از این طریق برنامه‌های سیاسی و اجتماعی آن کشور را از راه دور کنترل ‌کند

با وجود پیشینه صنایع کوچک در کشور ما و مزیت‌های توسعه این صنایع در جهان، در ایران این صنایع چندان مورد التفات قرار نگرفته و تنها حدود ۱۰درصد از صادرات را به خود اختصاص داده‌ است

فعل و انفعلات نظامی-سیاسی اخیر باعث شد تا گمانه‌زنی‌های متعددی درباره نیات واشنگتن در مقطع کنونی صورت گیرد؛ آن هم چند هفته بعد از این که رسانه‌های آمریکایی از توافق موقت و غیررسمی تهران و واشنگتن با محورهایی چون آزادی زندانیان، دستیابی ایرانی به بخشی از منابع مسدود شده و ... خبر داده بودند.

در شرایط کنونی اقتصاد جهانی و در جنوب صحرای آفریقا یعنی جایی که کمتر از 30 درصد از مردم از اینترنت استفاده می‌کنند بیشتر دولت‌های این منطقه از سرمایه‌گذاری چین در زیرساخت‌های دیجیتال کشورهای خود به دلیل یارانه‌های دولت چین بر این خدمات و در نتیجه ارزان‌قیمت تمام ‌شدن تعرفه اتصال به اینترنت استقبال می‌کنند

کاهش درآمد نفت و سایر سوخت‌های فسیلی احتمالاً کشورهای خاورمیانه را که انتظار می‌رود از گرمای شدید و خشکسالی طولانی‌تر رنج  ببرند، تحت فشار شدیدتری قرار خواهد داد

شاید اولین چیزی که با شنیدن وضعیت کنترل شهروندان چینی از سوی دولت این کشور به ذهن افراد برسد داستان کتاب «۱۹۸۴» اثر مشهور «جورج اورول» باشد

عراق پارسال 19.2 درصد از مجموع صادرات ایران را به خود اختصاص داده و با 10 میلیارد و 237 میلیون دلار دومین مقصد صادراتی بعد از چین بوده است. چینی‌ها پارسال نزدیک به 14.5 میلیارد دلار واردات از ایران داشتند.

صرف‌نظر از آینده امپراتوری دلار، گذار نظام بین‌الملل به سوی ساختار جدید امری است که مورد اتفاق همگان است

اروپا در چند سال گذشته قواعدی برای افزایش محدودیت‌ها بر سازمان‌های غیردولتی و شرکت های مرتبط با بودجه این اتحادیه وضع کرد