سوژگی حجاب و مداخله ساختار سیاسی در نحوه پوشش شهروندان به خصوص زنان هشتاد و هشت سال پیش نیز به وقوع پیوسته است

عامل اصلی پیروزی انقلاب اسلامی اکنون دقیقا پاشنه آشیل معارضان نظام برآمده از این انقلاب محسوب می‌شود

در جامعه ما اگر به قبل از انقلاب و دهه ۵۰ برگردیم، در سرتاسر کشور تنوعی از سبک پوشش وجود داشت؛ زنانی بودند که بر اساس باورهای سنتی و مذهبی پوشش کامل داشتند و در کنار آن‌ها گروه‌هایی بودند که بخصوص در شهرهای بزرگ مثل تهران و بقیه شهرهای بزرگ کشور، تحت تاثیر جریان‌های فکری

از کودتای ۲۸ مرداد، ۶۹ سال می‌گذرد. با اینکه پس از آن وقایعی چون انقلاب اسلامی رخ داد و شاه «باژگونی رهیده» را به طور قطعی  و همیشگی از مسند قدرت کنار زد، اما این باعث نشد تا واقعه کودتا در تاریخ معاصر از اهمیت بیافتد.   کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در واقع سومین کودتا

موضوع حجاب و بدحجابی دهه‌ها از دوره پهلوی نخست تا امروز در زمره مسائل اجتماعی ایران قرار داشته و متاثر از ارزش‌های ترویجی نظام‌های سیاسی ایران بوده است.   در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی یعنی از همان روزها که درمدرسه فریاد می‌زدیم «ای زن به تو از فاطمه اینگونه خطاب است/ ارزنده ترین زینت

تصاویر و فیلم‌های سخنرانی‌ بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در بهمن‌ماه هر سال بیش از هر زمان دیگری به چشم می‌آید و بهمن‌ امسال هم از این قاعده مستثنی نبود.   در کانال‌ها و صفحات مجازی فارسی‌زبان، سخنرانی‌های امام خمینی (ره) بارها و بارها بازنشر شد؛ از رسانه‌های اصلاح‌طلب گرفته که قطعاتی چون هشدار بنیانگذار جمهوری

یکی از ساده‌ترین تعاریف از طبقه متوسط اقشاری است که قادر به تامین اولویت‌های اولیه زندگی یعنی خوراک و پوشاک و سرپناه بوده و به منابعی برای اولویت‌های ثانویه در زمینه آموزش، تفریحات، برنامه‌ریزی برای آتیه خود و فرزندان دسترسی دارند.   در توصیفی از طبقه متوسط در جامعه ایرانی گفته می‌شود در ادوار مختلف

مرداد ماه هر سال یادآور نهضت مشروطه ایران است. واقعه ای که تاکنون از نظرگاه های متعدد مورد بررسی و تبیین صاحبنظران قرار گرفته است. سئوالات متعددی نظیر اینکه مشروطه ایرانی رویدادی طبقاتی بود یا نخبگانی؟ جایگاه مردم در این رویداد کجا بود؟ و چرا مشروطه به آن سرانجام شوم رسید، بارها مطرح شده و

«بهاران خسته باد» محصول مشترکی از دکتر «عبدالله بهزادی» از اعضای حزب توده است با «کرامت دانشیان» است که همراه با «خسرو گلسرخی» در بهمن ۱۳۵۲ به جرم «خرابکاری و توطئه علیه امنیت کشور» اعدام شد. چند هفته پس از کشته‌شدن «پاتریس لومومبا» رهبر انقلابی جنبش ملی کنگو، دکتر بهزادی «سرود بهار» را خطاب به