در روزهایی که گذشت بسیاری از خسارت حضور پوششی‌ها در انتخابات گفتند و نوشتند

در میان نکات جالب توجه مناظره مانند مقایسه FATF با فیفا و طعنه به «دولت سایه» از سوی پزشکیان و اصرار جلیلی بر بی‌برنامگی و وادادگی حریف در مذاکره با غرب و این که وی کشور را عقب می‌اندازد، این خطاب نامزد اصلاح‌طلبان رو به جلیلی که «من از انتخابات کنار می‌کشم در صورتی که اگر نتوانست به رشد هشت درصدی برسد اعدامش کنید» مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

پزشکیان یا جلیلی در صورتی به پیروزی خواهند رسید که بتوانند تصویری متفاوت و کاریزماگونه از خود ارایه و به جامعه القا کنند که در سطح جایگاه ریاست جمهوری هستند و صرفا دلخوش به رای تشکیلاتی نباشند.

بسیاری منتظرند ببینند برنده انتخابات ریاست جمهوری دو کشور چه کسانی خواهند بود و چگونه وارد فاز تقابل یا مهار منازعات تهران- واشنگتن خواهند شد؟

انتخاب اغلب ما بستگی به این دارد که عضو کدام گروه هستیم، کدام شبکه‌ی خبری را طی چند سال اخیر دنبال کرده‌‌ایم و چه کسانی تحریک و تحقیرمان کرده‌اند. نه برآیند کتاب‌هایی که خوانده‌ایم یا تحقیقاتی که پیرامون مساله به شکل داده‌های آماری کسب کرده‌ایم.

در قلمرو اصلی‌ترین حامی حزب الله، انتخابات به اصلی‌ترین مساله روز تبدیل شده است. نکته قابل تامل آنکه در رقابت‌های انتخاباتی، سیاست خارجی تهران در قبال محور مقاومت و حمایت از متحدان منطقه‌ای یکی از کمرنگ‌ترین محورهای میزگرد و مناظرات انتخاباتی بود.

در حالی که چهره‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب رسیدن سطح مشارکت به رقم ۵۵ تا ۶۰ درصد را زمینه‌ساز پیروزی پزشکیان عنوان می‌کردند، رسانه‌های دو رقیب اصولگرای وی به دنبال القا ادله خود برای کناره‌گیری آن دیگری بودند.

هرچند پیش از این هم مساله حجاب و نقش اجتماعی زنان از محورهای مهم برنامه‌ها و شعارهای انتخاباتی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بوده، ولی هیچگاه این مساله تا این اندازه در نگاه انتخاباتی مردم تاثیرگذار نبوده است.

فرجام این وضعیت را نیز باید در اظهارات پزشکیان جست‌وجو کرد که تا اوضاع به این شکل باشد علت عملا کاری از پیش نخواهیم برد.

در فاصله حدود یک هفته مانده به انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم در ایران نیز برخی منتظرند تا ببینند آیا پای دیپ فیک به رقابت‌ها جاری باز خواهد شد یا نه؟