همانند غائله مسمومیت‌های مدارس، طیفی مرگ‌های الکلی را سازمان‌یافته خوانده و حتی سناریوهایی مبنی بر عمدی بودن آن مطرح کرده‌اند؛ سناریوهایی که البته شبکه‌هایی مانند ایران‌اینترنشنال هم زیر بار ریسک طرح آن نرفتند.

وقایع امروز فرانسه از جهاتی به رخدادهای سال گذشته ایران شباهت دارد. نحوه درگذشت «مهسا امینی» که جرقه ناآرامی‌ها در ایران را روشن کرد، نشانه رفتن انگشت اتهام تشدید آشوب به سوی شبکه‌های اجتماعی، کشیده شدن اعتراض به آشوب و خشونت و...؛ به همین خاطر تحولات فرانسه به طور ویژه مورد توجه ایرانی‌ها قرار گرفت.

جدیدترین نسخه هر سیستم عامل دارای ویژگی‌های امنیتی است که در نسخه‌های قبلی یافت نمی‌شود

آذر منصوری در روزهای اخیر به‌عنوان رئیس جبهه اصلاحات برگزیده شده است؛ اما این مساله با اعمال فشارهایی از سوی جناح مقابل برای شرکت اصلاح‌طلبان در انتخابات آینده همزمان شده است.

فوتبال ما مشتی نمونه خروار سیاست‌ورزی ما است یا شاید عصاره مملکت‌داری را در فوتبال چکانده‌اند که بی‌قانونی در آن قاعده می‌شود و رانت‌خواری را جایزه می‌دهند. به همه این شباهت‌ها ورود اوباش به عرصه و زد و خورد با تماشاگران را هم باید اضافه کرد به نفع یا علیه برخی مدیران صورت می‌گیرد و در نهایت ارتباط با نیروهای خودسر تکذیب می‌شود

با توجه به مواضع راب مالی که به نوشته تحلیلگران و رسانه‌ها طی سال‌های اخیر مقابل ایران منعطف بوده (البته در مقایسه با سایر وابستگان به کاخ سفید و کنگره) بسیاری گمانه‌هایی را مبنی بر دشوارتر شدن مذاکرات احیای برجام مطرح ساختند.

در روزهای اخیر حواشی مربوط به آخرین سال‌های زندگی فریماه فرجامی هم یادآوری شد

استفاده شهرداری از کودکان کار خیلی علنی‌تر از فرایند ضایعاتی‌ها، در استخدام کودکان پاکبان به چشم می‌آید که به وفور و به خصوص در ساعات ابتدایی روز آشکار است.

پس از بحث‌هایی که درباره جابجایی پایتخت از زمان دولت هاشمی مطرح شد، دولت احمدی نژاد تلاش‌هایی ناموفق برای تمرکززدایی را به کار بست که عملا به جایی نرسید و بعد از آن زمزمه‌های گران شدن عمدی زندگی در پایتخت و کلانشهرها برای خالی کردن‌شان به گوش رسید اما هیچ‌کدام نتوانست منجر به خلوت شدن شهرهای شلوغ شود که عامل آن هم مشخصا کمبود شغل و درآمد در شهرهای کوچک است.

احتمال وجود حدود یک تا سه هزار نفر دارای شرایط تراجنسی در ایران وجود دارد. این آمار تقریبی است زیرا با توجه به تابو بودن این مساله و عدم مراجعه اکثر این افراد به مراكز درمانی نمی‌توان به شمار واقعی در این زمینه دست یافت هر چند برخی از این شمار مهاجرت كرده یا ترجیح می‌دهند، در درد و رنج زندگی خود را سپری كنند.